Πως τα φάγαμε και δεν το καταλάβαμε!

Η θεία μου ήταν δημόσιος υπάλληλος, την διόρισε ο Σουφλιάς, παρόλο που ήταν ΠΑΣΟΚ. Είναι τώρα αγανακτισμένη συνταξιούχος. Της λέω:

-Να σου εξηγήσω πως τα φάγαμε όλοι μαζί, εσύ έτρωγες τον μισθό σου τόσα χρόνια.

-Τι λες παιδάκι μου, εγώ δούλευα.

-Στην Γερμανία την δουλεία που κάνετε μπορούν και την κάνουν το ένα τρίτο των ανθρώπων. Άρα τα δύο τρίτα κάθεστε, δεν δουλεύετε και τρώτε τον μισθό σας.

-Πώς! δουλεύαμε, πηγαίναμε όλες τις ώρες και δεν είναι πως δεν είχαμε και τι να κάνουμε.

-Ναι, αλλά όταν χρειάζονται 3 σφραγίδες, πρωτοκολλήσεις, παράβολο Δημοσίου, επικυρωμένη φωτοτυπία της ταυτότητας (ήθελα να ήξερα τι κάνουν όλες αυτές τις ηλίθες φωτοτυπίες ταυτότητας, στο εξωτερικό δεν μου έχει ζητηθεί ποτέ κάτι τέτοιο) και 7 άνθρωποι για να γίνει μια δουλειά ενώ στην Γερμανία την κάνουν 2, οι άλλοι 5 τα τρώνε.

-Πως τα τρώνε, αφού εργάζονται, φταίει το σύστημα.

-Δεν είπα ποιος φταίει, είπα ποιος τα έφαγε. Τα λεφτά πάνε σε μισθούς και συντάξεις δημοσίου.

-Τι λες μωρέ! τα φάγανε οι πολιτικοί και οι επιχειρηματίες.

-Δες τον προϋπολογισμό (για το 2011). Οι δαπάνες δημοσίου είναι 61 Δις, απο τα οποία 24 είναι μισθοί και συντάξεις δημοσίου και 16 είναι επιχορηγήσεις ασφαλιστικών ταμείων. (τα άλλα είναι μικρά, 4 δις, τοπική αυτοδιοίκηση και διάφορα άλλα, ψιλά). Πληρώνουμε και άλλα 16 για τόκους από παλιά δανεικά που την περνάγαμε τόσα χρόνια. Τα έσοδα είναι 49 δις από φόρους. Άρα μας λείπουν 28 δις για φέτος. Και να μην πληρώσουμε τόκους, (βγάλε τα 16), μας λείπουν 12 δις (γνωστό και σαν πρωτογενές έλλειμμα). Αυτά γίνονται κάθε χρόνο και έχει μαζευτεί το εθνικό μας χρέος 450 Δις.
Και όλοι οι βουλευτές και άλλοι 300 επιχειρηματίες να έκλεβαν (που πολλοί κλεβουν φυσικά!) για να φτιάξουν 5 βίλες στην Εκάλη, ο κάθε ένας, μαζεύονται, με το ζόρι, 3-4 Δις. Να πάνε φυλακή φυσικά, αλλά δεν είναι αυτό το οικονομικό μας πρόβλημα, δεν είναι στην ίδια τάξη μεγέθους.

Ακόμη και αν οι 300 βουλευτές, και άλλοι 300 επιχειρηματίες έκλεβαν τόσα ώστε να γίνουν όλοι το ίδιο πλούσιοι με την οικογένεια Βαρδινογιάννη,  πάλι θα έκλεβαν 336 Δις, που δεν φτάνει το χρέος μας των 450 δις.
(περιουσία 560 εκ. βλ. http://www.cyprusweekly.com.cy/main/78,1,258,0,4506-.aspx).

Αν όμως τα δύο τρίτα από τα 23 δις σε μισθούς και συντάξεις τα τρώμε όλοι εμείς, τρώμε 14 δις τον χρόνο- 30 χρόνια *14 (από το 1980 που ξεκίνησε το πανηγύρι) βγαίνει η σωστή τάξη μεγέθους στα 400-450 δις που φάγαμε.

-Ναι καλά, σας έχει χαζέψει το μυαλό που ζείτε έξω και δεν καταλαβαίνετε τι γίνεται στην Ελλάδα.

-Να σου πω κιόλας, και εγώ τα έφαγα. Με 12 χρόνια δημόσιας εκπαίδευσης και άλλα 5 στο πανεπιστήμιο, ότι κόστισα στο κράτος το έφαγα, γιατί τώρα παράγω στο εξωτερικό. Μετά είδα κιόλας πως το μέσο κόστος ανά φοιτητή ΤΕΙ είναι 42.000 ευρώ τον χρόνο! (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_20/05/2011_442756). Άρα μόνο για σπουδές ΑΕΙ,  έφαγα 200.000 ευρώ απο χρήματα ελλήνων φορολογουμένων, αφου τώρα δεν παράγω τίποτε στην Ελλάδα.

-Δηλαδή όταν ο θείος σου μετά τις εκλογές, στην υπηρεσία του δεν είχε αρμοδιότητες για ένα χρόνο, αλλα πληρωνόταν, τα έκλεβε τα λεφτά?

-Δεν τα έκλεβε αλλά τα έτρωγε, γιατί δεν παρήγαγε τίποτε. Δεν φταίει φυσικά, αλλά να κατανοήσουμε πως κεντρικό πρόβλημα είναι ο τεράστιος αριθμός από δημ. υπάλληλους. Δεν φταίνε, ο κάθε ένας απλα βρέθηκε σε ένα σύστημα που ήταν βολικό. Σημασία στην πραγματική οικονομία έχει τι παράγεις, και δεν παράγουμε τίποτα. Αν σε πληρώνουν και δεν παράγεις, τα τρώς και δεν το καταλαβαίνεις κιόλας. Μάλλον θα πρέπει να απολυθούν πολλές χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι.

-Και τι θα κάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι?

-Από την αρχή της κρίσης έχουν χάσει τις δουλείες τους 200.000 ιδιωτικοί υπάλληλοι. Αυτοί σίγουρα ευθύνονται για την κρίση πολύ λιγότερο απο τους δημόσιους (γιατί κάνείς δεν τους πληρώνει να κάθονται `χωρίς αρμοδιότητες΄) και κάνεις δεν ρωτάει αυτοί τι θα κάνουν. Κρατάμε τους δημόσιους και ανεβάζουμε τους φόρους, που πάνε, σε μεγάλο ποσοστό, για να τους πληρώνουν και να μην παράγουν τίποτε. Οι φόροι πνίγουν την οικονομία, αυτό το ξέρει και ο τελευταίος οικονομολόγος.  Θα χάσουν τις δουλείες τους άλλοι 200.000 ιδιωτικοί, για να μην τις χάσουν οι δημόσιοι. 

Φεύγω από την Ελλάδα ή μένω;

 Ανταλλάξανε μερικές κουβέντες πρόσφατα με τον Αντωνη και οταν είδα ότι ειχε ήδη προβληματισθεί για το θέμα της ‘Φευγω απο την Ελλάδα ή Μένω’, του ζητησα να γράψει κάτι. Η ιδέα μου φάνηκε ακόμα πιο  ελκυστική οταν ειπε οτι είχε στο μυαλό του και ένα σχετικό σχήμα. Ακολουθουνοι σκέψεις του Αντώνη.

Στ. Χ.

...Ο ακρατος δανεισμος, η πελατειακη σχεση κρατους πολιτη και αλλα γεγονοτα,  που αλλοι εχουν περιγραψει πολυ καλυτερα απο εμενα, υπερπληθωρισαν το βιοτικο επιπεδο στην Ελλαδα τα τελευταια χρονια. Με τον ορο βιοτικο επιπεδο εννοω τις προσδοκίες  του Ελληνα για αγαθά και υπηρεσίες.

Γυρω στο 2008 φτασαμε την κορυφωση των υπερπληθωρισμενων μας προσδοκιων και τοτε η παγκοσμια χρηματοοικονομικη κριση και τα γεγονοτα που ακολουθησαν μας οδηγησαν σε μια διολισθηση του βιοτικου μας επιπεδου.

Η πτωση αυτη συνεχιζεται μεχρι σημερα και τιποτα στον οριζοντα δεν φαινεται ικανο να την σταματησει...Συντομα το βιοτικο μας επιπεδο θα βυθιστει κατω απο την σταθμη εκεινη που οριζεται απο την δυνατοτητα των Ελληνων να απολαμβανουν αγαθά και υπηρεσίες αναλογα με τις παραγωγικες τους δυνατοτητες (π.χ να μην οδηγεις Cayenne,  αλλα να μπορεις να οδηγησεις ενα αυτοκινητο 1400 κ.ε. τετρατετιας).

Συντομα λοιπον η χωρα θα βυθιστει στην «αβυσσο της απογοητευσης» (ρηξη του κοινωνικου ιστου, ανεργεια +20%, επαγγελματικη στασιμοτητα κλπ.), τελικά όμως το επιπεδο ζωης μας θα αναδυθει σ’ ενα πλατω ανακαμψης το οποιο θα ειναι αναλογο με τις παραγωγικες δυνατοτητες της χωρας. Τελικα... Τελικά ομως ολοι θα ειμαστε νεκροι...

Δυστυχως τιποτα σημέρα δεν μας επιτρεπει να υπολογισουμε ουτε το βαθος, αλλα ουτε το ευρος (χρονικο) της αβυσσου. Βάθος για εμένα ειναι ο λογος του βιοτικου επιπεδου σε μια δεδομενη χρονικη στιγμη (πχ. το χειμωνα του 2012) με την επιφάνεια δηλ. την δυνατοτητα των Ελληνων να απολαμβανουν αγαθά και υπηρεσίες αναλογα με τις παραγωγικες τους δυνατοτητες.

Ανεξαρτητα με το αν ο πυθμενας εχει τη μορφη χρεωκοπιας (σχημ. #1 depression) ή παρατεταμένης ύφεσης (σχημ. #2 prolonged recession),  τιποτα δεν μπορει να μας προετοιμασει για τις πιεσεις που ασκουνται σε τετοιο βαθος, ουτε για τα πλασματα (ανεργία, κοινωνική αποξένωση, ανομία κλπ.) που παρανομευουν εκει κάτω. Κάποιοι ισως φορουν σωσιβια (περιουσια, διασφαλισμενη απασχόληση κλπ) που θα τους επιτρεψουν να διατηριθουν στην επιφανεια, εγω ομως οχι...

Το ερωτημα λοιπον ειναι: Τι προτιμας;  Μια βουτια στην άβυσσο ή ενα αλμα στο αγνωστο; ‘Αλμα στο αγνωστο’ για εμενα ειναι η μεταναστευση, να παρεις των οματιων σου και να φυγεις στο εξωτερικο. Οπώς σε καθε άλμα χρειαζέται φόρα, μια κεκτημένη ταχύτητα, που οι Έλληνες επαγγελματίες δεν ειναι ευκολο να αποκτήσουν μια και κουβαλάνε στις πλάτες τους το βάρος του ελείματος αξιοπιστίας της χωράς μας.

Χρειάζεται χρονίσμος, να υπολογίσεις δηλαδή τα βηματά σου και να πηδήξεις ακριβώς την στιγμή που πρέπει, χρειάζεται δύναμη, γερά πόδια (επαγγελματικες δεξιότητες και ικανότητες) για να φτάσεις μακριά. Τέλος χρειάζεται ενα σκάμα, ένας κατάληλλος τόπος να προσγειωθείς για να μην σπάσεις τα πόδια σου.

Έχω διαλέξει να πηδήξω, στις βουτιές δεν ήμουνα ποτέ καλός, ευχηθειτε μου καλή τύχη...

Αντώνης Κόχειλας

Antonis.kocheilas@me.com

*Ο Αντώνης ειναι τα τελευταία χρόνια υψηλόβαθμο στέλεχος διαφημιστικών εταιρειών.  Αξίζει να δείτε την εξαιρετική του παρουσίαση ‘Don Draper goes Digital and beyond’