Οι 3 μύθοι για τις επιχειρήσεις

Ακούω συχνά σε συζητήσεις έξω με φίλους και γνωστούς, διάφορες “θεωρίες” περί επιχειρηματικότητας και έναρξης μιας νέας επιχείρησης. Κάποιες από τις θεωρίες αυτές έχουν “βάση”, κάποιες άλλες όμως είναι απλώς “μύθοι” που αποτρέπουν πολλούς νέους να ξεκινήσουν την δική τους επιχείρηση και ρίχνουν την αυτοπεποίθηση τους.

Στο βιβλίο του ο Ian Phillipson “How to Be an Entrepreneur: A guide for the under 25s”, περιγράφει πολύ παραστατικά τους “μύθους” που υπάρχουν γύρω από το επιχειρείν. Παρακάτω θα δούμε τους 3 σημαντικότερους (κατά την άποψη μου), τους οποίους και συναντώ συχνότερα, κυρίως από νέους ανθρώπους στην προσπάθεια τους να ξεκινήσουν την δική τους δουλειά.

ΜΥΘΟΣ 1ος : Χρειάζεστε καλή μόρφωση Σίγουρα εάν έχετε κάποιο πτυχίο μετράει θετικά για τον κόσμο αφού θα έχετε κάποια πιστοποιημένη “επίσημη γνώση” ενώ οι επιχειρηματικές σας προοπτικές πιθανότατα θα είναι μεγαλύτερες.

Όμως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με πολύ καλό επίπεδο μόρφωσης που αποτυγχάνουν παταγωδώς στις επιχειρήσεις. Και είναι κάποιοι άλλοι με μικρή ή και καθόλου μόρφωση όπου πραγματικά δημιουργούν τεράστιες περιουσίες.

Έχει αποδειχτεί ότι η μόρφωση δεν είναι αυτή που σε κάνει επιτυχημένο επιχειρηματία. Άλλα πράγματα είναι. Και τα σημαντικότερα είναι η θέληση για εξέλιξη, η αγάπη για αυτό που κάνεις και η διάθεση για μάθηση και συνεχή εκπαίδευση.

Μπορεί κάποιος να ήταν ο χειρότερος μαθητής στο σχολείο, όμως όσον αφορά τις πωλήσεις, την τεχνικές marketing, την συμπεριφορά, και την ψυχολογία του πελάτη να μην σταματά ποτέ να εκπαιδεύεται και να ενημερώνεται. Και στον χώρο των επιχειρήσεων αυτά έχουν σημασία. Έτσι ακόμα και αν δεν έχετε μια πολύ καλή μόρφωση μην ανησυχείτε. Έχετε ακόμα πολλές πιθανότητας επιτυχίας.

ΜΥΘΟΣ 2ος : Χρειάζεστε πολλά χρήματα
Δεν διαφωνώ ότι εάν είχατε 100 χιλιάδες ευρώ θα ήταν άσχημα! Θα κάνατε σίγουρα μια πολύ καλή αρχή και θα μπορούσατε πιθανόν να εκμεταλλευτείτε ευκαιρίες που σε άλλη περίπτωση δεν θα σκεφτόσασταν ότι μπορείτε.

Είναι γεγονός ότι πολλές επιχειρήσεις που ξεκινήσανε με μια πολύ καλή επιχειρηματική ιδέα, αναγκάστηκαν να κλείσουν επειδή δεν διέθεταν τα απαραίτητα κεφάλαια για να αναπτυχθούν και να αντιμετωπίσουν τις ταμειακές ανάγκες που παρουσιάστηκαν.

Και επειδή είναι δύσκολα να έχει κάποιος 100 χιλιάδες ευρώ στην άκρη για να ξεκινήσει μια νέα επιχείρηση, ξεκινήστε από χαμηλά! Ο μέσος όρος χρημάτων που απαιτείτε για την ίδρυση μιας μικρής επιχείρησης είναι από 15 έως 20 χιλιάδες ευρώ. Αναζητήστε προγράμματα επιδότησης που μπορούν να σας βοηθήσουν στα πρώτα σας βήματα.

Ακόμα και αν δεν υπάρχουν δεν πρέπει αυτό να σταθεί εμπόδιο στην πραγματοποίηση του ονείρου σας. Δανειστείτε από κάποια τράπεζα με ευνοϊκούς όρους χρησιμοποιώντας το Ταμείο Εγγυοδοσίας. Τα χρήματα βοηθούν, όμως δεν είναι αυτά που θα κάνουν τελικά την επιχείρηση σας επιτυχημένη. Η διάθεση και όρεξη που θα δείξετε, ο προγραμματισμός, η οργάνωση και η εφαρμογή τεχνικών marketing, είναι τα στοιχεία που θα σας δείξουν τον δρόμο της επιτυχίας.

ΜΥΘΟΣ 3ος : Χρειάζεστε μια καταπληκτική ιδέα
Κάθε επιχείρηση ξεκινάει με μια ιδέα. Κάποιες είναι καλλίτερες από κάποιες άλλες. Το σημαντικό σε κάθε περίπτωση είναι “το τι κάνεις” με την ιδέα αυτή! Έχουμε δει επιχειρήσεις που στηρίζονται σε μια πρωτότυπη ιδέα να αποτυγχάνουν και επιχειρήσεις που στηρίζονται σε κλασικές ιδέες να γνωρίζουν την επιτυχία.

Το 90% των επιχειρήσεων που ξεκινούν στην Ελλάδα δεν στηρίζονται σε καμία νέα ιδέα. Είναι όλες δοκιμασμένες. Το ίδιο ισχύει σχεδόν στις περισσότερες χώρες. Θα πρέπει πάντα να έχετε υπόψη σας, πόσο πολύ θα προσπαθήσετε για να κάνετε την ιδέα σας να προχωρήσει και να σας αποδώσει κέρδη.

Μπορεί να είναι ένα απλό café σε ένα μικρό στενό, δεν έχει σημασία. Αυτό που μετράει περισσότερο είναι ο ενθουσιασμός που θα δείξετε για να κάνετε την ιδέα αυτή πετυχημένη, σε συνδυασμό πάντα με την οργάνωση, τον προγραμματισμό, και το marketing.

Είναι πολλοί αυτοί που περιμένουν να τους κατέβει η τέλεια ιδέα για να ξεκινήσουν κάτι. Κάτι τέτοιο συμβαίνει σπάνια, γι΄ αυτό μην χάνεται άλλο τον χρόνο σας. Προχωρήστε στην σκέψη που έχετε τώρα, ακόμα και αν είναι μια συνηθισμένη ιδέα.

Αυτοί ήταν οι 3 σημαντικότεροι λόγοι που ακούω πιο συχνά (σαν αφορμές περισσότερο παρά σαν αιτίες), που προβληματίζουν πολλούς νέους ανθρώπους στο να ξεκινήσουν μια νέα επιχείρηση. Τους λόγους αυτούς τους θεωρώ “μύθους”, γιατί απλά δεν ισχύουν, ή καλλίτερα, ισχύουν αλλά όχι στον βαθμό που υπάρχει στο μυαλό των περισσότερων.

Τα πολλά χρήματα, η εξαιρετική μόρφωση, και η πρωτότυπη ιδέα, εάν δεν υπάρχουν, δεν θα πρέπει να αποτελούν, αντι-κίνητρα και τροχοπέδη στην πραγματοποίηση των ονείρων σας!

Ομιλία Steve Jobs (ιδρυτή της Apple)

Πριν από λίγα χρόνια ο Steve Jobs μίλησε στους απόφοιτους του Stanford τον Ιούνιο του 2005. Δείτε στην συνέχεια την ομιλία όπως μεταφράστηκε από το ppol.gr.


Είναι μεγάλη μου τιμή να βρίσκομαι μαζί σας στην τελετή αποφοίτησής σας από ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Δεν πήρα ποτέ πανεπιστημιακό πτυχίο. Για να πούμε την αλήθεια, τούτη δω η μέρα είναι ότι κοντινότερο σε αποφοίτηση έχω ζήσει. Έτσι είναι, αλλά δεν υπάρχει πρόβλημα. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας τρεις ιστορίες.


Η πρώτη ιστορία μιλάει για διαδρομές
Εγκατέλειψα το κολέγιο του Ριντ στο πρώτο μου εξάμηνο, αλλά τριγυρνούσα στους χώρους του άλλο ενάμισι χρόνο, πριν τα παρατήσω για τα καλά.
Λοιπόν, γιατί τα παράτησα;
Όλα ξεκίνησαν πριν καν γεννηθώ.
Η πραγματική μου μητέρα ήταν μια νεαρή, ανύπαντρη απόφοιτος κολεγίου, που αποφάσισε να με δώσει για υιοθεσία.
Η μεγαλύτερη επιθυμία της ήταν να με υιοθετήσει ένα ζευγάρι πανεπιστημιακής μόρφωσης και κανόνισε τα πάντα ώστε μόλις γεννηθώ να με υιοθετήσει ένας δικηγόρος και η σύζυγός του.
Το πρόβλημα ήταν πως μόλις ξεπρόβαλα, εκείνοι αποφάσισαν πως προτιμούσαν ένα κορίτσι.
Έτσι οι γονείς μου, που ήταν καταγεγραμμένοι σε ένα είδος «λίστας αναμονής» δέχτηκαν ένα τηλεφώνημα μες στο βράδυ, που τους ανακοίνωσε: «ξαφνικά βρέθηκε ένα αγοράκι· το θέλετε;»
«Φυσικά», απάντησαν.
Αλλά η βιολογική μου μητέρα ανακάλυψε πως η θετή μου μητέρα μου δεν είχε πάει ποτέ στο κολέγιο κι ο θετός μου πατέρας μου δεν είχε καν αποφοιτήσει από το λύκειο.
Κι αρνήθηκε να υπογράψει τα χαρτιά της υιοθεσίας.
Υποχώρησε μόνο μετά από κάμποσους μήνες, όταν οι γονείς μου της υποσχέθηκαν πως κάποια μέρα θα πήγαινα στο κολέγιο.
Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, έτσι κι έγινε.
Αλλά επέλεξα αφελώς ένα κολέγιο πανάκριβο, σχεδόν σαν το Στάνφορντ, πράγμα που σήμαινε πως σχεδόν όλες οι οικονομίες των σκληρά εργαζόμενων γονιών μου θα πήγαιναν στα δίδακτρα.
Μέσα σε έξι μήνες δεν έβλεπα καμιά χρησιμότητα σ, αυτό.
Δεν είχα ιδέα τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου και το κολέγιο δεν μου έδινε κανένα μπούσουλα για να το βρω.
Επιπλέον, ξόδευα τις οικονομίες μιας ζωής των γονιών μου.
Αποφάσισα λοιπόν να τα παρατήσω, ελπίζοντας πως όλα θα πήγαιναν κατ, ευχήν.
Εκείνη την εποχή ήμουν στ, αλήθεια φοβισμένος, αλλά τώρα ξέρω πως αυτή ήταν μια από τις καλύτερες αποφάσεις που πήρα ποτέ μου.
Από τη στιγμή που εγκατέλειψα τις σπουδές μου έπαψα να γράφομαι σε ένα σωρό προαπαιτούμενα μαθήματα που δεν με ενδιέφεραν και παρακολουθούσα ως ελεύθερος ακροατής μόνο εκείνα που μου άρεσαν.
Δεν ήταν βέβαια όλα τόσο υπέροχα: δεν δικαιούμουν δωμάτιο στην εστία κι έτσι κοιμόμουν «στρωματσάδα» σε δωμάτια φίλων μου· για να φάω μάζευα άδεια μπουκάλια κόκα κόλα για 5 σεντς το ένα και για να έχω τουλάχιστο ένα αξιοπρεπές γεύμα τη βδομάδα χρειαζόταν να περπατάω κάθε Κυριακή βράδυ 7 χιλιόμετρα , μέχρι το ναό των «χάρε κρίσνα».
Αλλά περνούσα καλά.
Κι ένα σωρό από όσα γνώρισα ακολουθώντας τη διαίσθησή μου και προσπαθώντας να ικανοποιήσω την περιέργειά μου, αποδείχτηκαν ανεκτίμητα στο μέλλον.
Επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα παράδειγμα:
Εκείνη την εποχή το «Ριντ» είχε ίσως ένα από τα καλύτερα μαθήματα καλλιγραφίας στη χώρα.
Παντού στο κάμπους έβλεπες θαυμάσια καλλίγραφα πόστερ, πινακίδες και σχέδια.
Καθώς είχα εγκαταλείψει τις σπουδές μου και δεν ήμουν υποχρεωμένος να παρακολουθήσω κάποιο μάθημα, αποφάσισαν να πάω να παρακολουθήσω καλλιγραφία, για να δω πώς κατάφερναν αυτά τα θαύματα.
Έμαθα έτσι για τις γραμματοσειρές «σέριφ» και «σανς σέριφ», για τις αποστάσεις μεταξύ γραμμάτων -ανάλογα με τα γράμματα- ό,τι κάνει υπέροχη την τυπογραφία.
Ήταν ένα θαυμάσιο μάθημα, γεμάτο ιστορία, καλλιτεχνία και καλαισθησία, που πραγματικά με συνεπήρε.
Ούτε μου περνούσε από το μυαλό πως όλα τούτα θα μου χρησίμευαν κάποια μέρα στη ζωή μου.
Δέκα χρόνια αργότερα όμως, όταν σχεδιάζαμε τον πρώτο υπολογιστή «Μάκιντος» ξαναθυμήθηκα εκείνο το μάθημα.
Και χρησιμοποιήσαμε στο Μακ όλα όσα είχα μάθει.
Εκείνος ήταν ο πρώτος υπολογιστής που διέθετε καλλιγραφία.
Αν δεν είχα παρακολουθήσει εκείνο το συγκεκριμένο μάθημα, οι Μάκιντος δεν θα είχαν ποτέ πολλές γραμματοσειρές ή μεγέθη γραμμάτων.
Κι αφού το μόνο που έκαναν τα «ουίντοους» ήταν να αντιγράψουν τα Μακ, μάλλον αυτά δεν θα υπήρχαν σε κανένα υπολογιστή.
Κι αν δεν τα είχα παρατήσει, δεν θα είχα παρακολουθήσει ποτέ μου εκείνο το μάθημα καλλιγραφίας κι οι υπολογιστές δεν θα πρόσφεραν τις δυνατότητες καλλιγραφίας που προσφέρουν σήμερα.
Φυσικά ήταν αδύνατο να τα προβλέψω όλα αυτά όταν ήμουν στο κολέγιο.
Δέκα χρόνια αργότερα όμως, ήταν όλα πολύ-πολύ ξεκάθαρα.
Θέλω να πω, ποτέ δεν γίνεται να προβλέψεις την πορεία σου.
Για να την εκτιμήσεις, θα πρέπει να την κοιτάξεις προς τα πίσω.
Χρειάζεται λοιπόν να εμπιστευτείτε πως όλα τα βήματά σας, πως με κάποιο τρόπο σας οδηγούν στο μέλλον σας.
Πρέπει να εμπιστευθείτε κάτι -ή κάποιον: το ένστικτό σας, τη μοίρα, το κάρμα, τη ζωή, δεν έχει σημασία.
Αυτή η άποψη ποτέ δεν με απογοήτευσε και καθόρισε τη ζωή μου.


Η δεύτερη ιστορία μου μιλάει για αγάπη και απώλειες

Ήμουν τυχερός: βρήκα τι μου άρεσε νωρίς στη ζωή μου.
Ο Ουοζ (Wozniak) κι εγώ ξεκινήσαμε την «άπλ» στο γκαράζ των γονιών μου, όταν ήμουν είκοσι χρονών.
Δουλέψαμε σκληρά και δέκα χρόνια αργότερα η «απλ» δεν ήταν πια οι δυο μας κι ένα γκαράζ, αλλά μια εταιρία αξίας άνω των 2 δις δολαρίων, με πάνω από 4,000 εργαζόμενους.
Ένα χρόνο νωρίτερα, με το που έκλεινα τα 30, είχαμε ρίξει στην αγορά την πιο ωραία μας δημιουργία -τον «Μάκιντος».
Και μετά απολύθηκα.
Πώς μπορεί κάποιος να απολυθεί από μια εταιρία που ίδρυσε;
Να, καθώς μεγάλωνε η «απλ» σκέφτηκα να προσλάβω κάποιον ταλαντούχο μάνατζερ για να διοικούμε μαζί την εταιρία και πράγματι, για κανά χρόνο όλα πήγαιναν πρίμα.
Μετά όμως, οι απόψεις μας για το μέλλον άρχισαν να διαφοροποιούνται και στο τέλος τσακωθήκαμε.
Όταν έγινε αυτό, το διοικητικό συμβούλιο πήγε με το μέρος του.
Έτσι λοιπόν, στα 30 μου, βρέθηκα έξω από την εταιρία, και μάλιστα με πολύ δημόσιο τρόπο.
Ο σκοπός ολόκληρης σχεδόν της ενήλικης ζωής μου είχε πια χαθεί, κι αυτό ήταν τόσο επώδυνο.
Για αρκετούς μήνες δεν είχα ιδέα τι να κάνω.
Αισθανόμουν πως είχα απογοητεύσει τους συνεργάτες μου, πως η σκυτάλη μού είχε γλιστρήσει από τα χέρια, μόλις μου την παρέδωσαν.
Συναντήθηκα με τον Ντέιβιντ Πάκαρντ (David Packard) και τον Μπομπ Νόις (Bob Noyce) προσπαθώντας να απολογηθώ για το πώς τα ,χα καταστρέψει όλα με τέτοιο τρόπο.
Ήμουν μια πασίγνωστη αποτυχία και μου πέρασε από το μυαλό να εγκαταλείψω την κοιλάδα.
Σιγά σιγά όμως, μια αίσθηση γεννήθηκε μέσα μου: εξακολουθούσα να αγαπάω τη δουλειά μου.
Ότι κι αν είχε συμβεί στην «απλ», αυτό δεν είχε πειραχτεί, ούτε κατ, ελάχιστο.
Με είχαν απορρίψει, ήμουν όμως ακόμα ερωτευμένος.
Έτσι αποφάσισα να ξαναρχίσω από την αρχή.
Τότε δεν το καταλάβαινα, αλλά η απόλυσή μου από την «απλ» ήταν ότι καλύτερο θα μπορούσε να μου είχε συμβεί.
Η βαρύτητα της επιτυχίας αντικαταστάθηκε από την ελαφρότητα να είμαι ξανά αρχάριος, αβέβαιος για τα πάντα.
Απελευθερώθηκα και μπήκα σε μια από τις πιο δημιουργικές περιόδους της ζωής μου.
Την επόμενη πενταετία ξεκίνησα μια εταιρία που τη λέγαν «νεξτ», μια άλλη που τη λέγαν «πίξαρ» κι ερωτεύτηκα μια υπέροχη γυναίκα που έγινε σύζυγός μου.
Με την «πίξαρ» -που είναι σήμερα μια από τις πιο πετυχημένες εταιρίες κινηματογραφικής παραγωγής του κόσμου- δημιουργήσαμε την πρώτη ταινία ψηφιακής κίνησης στην ιστορία του κινηματογράφου, το «τόι στόρι».
Τα γεγονότα πήραν απροσδόκητη τροπή όταν η «απλ» αγόρασε την «νεξτ» και ξαναβρέθηκα στην «απλ», ενώ η τεχνολογία που είχαμε αναπτύξει στη «νεξτ» βρέθηκε στην καρδιά της σημερινής αναγέννησης της «απλ».
Και με τη Λορέν (Laurene) δημιουργήσαμε μια θαυμάσια οικογένεια.
Είμαι βέβαιος πως τίποτα από αυτά δεν θα είχε γίνει αν δεν είχα απολυθεί από την «απλ».
Η γεύση του φάρμακου ήταν απαίσια, πιστεύω όμως πως το χρειαζόμουν.
Υπάρχουν φορές που η ζωή σε χτυπάει κατακέφαλα.
Μην χάνετε την πίστη σας.
Είμαι πεπεισμένος πως το μόνο που μου έδωσε δύναμη να συνεχίσω ήταν πως αγαπούσα αυτό που έκανα.
Πρέπει να βρεις τι και ποιος σου αρέσει.
Αυτό είναι αλήθεια στη δουλειά και στον έρωτα.
Ένα μεγάλο τμήμα της ζωής σας θα αφιερωθεί στην εργασία σας και ο μόνος τρόπος για να είστε ικανοποιημένοι είναι να θεωρείτε πως κάνετε υπέροχη δουλειά.
Κι ο μόνος τρόπος να κάνετε υπέροχη δουλειά είναι να αγαπάτε ότι κάνετε.
Αν δεν το έχετε βρει ακόμα, συνεχίστε να ψάχνετε.
Μην βολεύεστε.
Όπως συμβαίνει και στον αισθηματικό τομέα, όταν έρθει, θα το καταλάβετε.
Κι όπως σε κάθε σπουδαία σχέση, θα γίνεται καλύτερο όσο περνάει ο χρόνος.
Συνεχίστε λοιπόν να ψάχνετε, μέχρι να το βρείτε.
Μην τα παρατάτε.


Η τρίτη ιστορία μου αφορά το θάνατο.
Όταν ήμουν 17, διάβασα κάτι σαν «να ζεις την κάθε μέρα σου σαν να είναι η τελευταία».
Αυτό μου έκανε εντύπωση κι από τότε, για 33 ολόκληρα χρόνια, κάθε πρωί κοιτάζομαι στον καθρέφτη και ρωτάω τον εαυτό μου: «αν αυτή ήταν η τελευταία ημέρα της ζωής σου, θα έκανες αυτό που ετοιμάζεσαι να κάνεις σήμερα;».
Όποτε η απάντηση ήταν «όχι» για πολύ καιρό, ήξερα πως κάτι έπρεπε να αλλάξω.
Το να θυμάμαι πάντα πως σύντομα θα πεθάνω, ήταν η καλύτερη βοήθεια για να παίρνω τις σωστές αποφάσεις στη ζωή μου.
Όλα τα υπόλοιπα -οι εξωτερικές προσδοκίες, η υπερηφάνεια, ο φόβος της γελοιοποίησης ή της αποτυχίας- όλα εξαερώνονται μόλις βρεθούν απέναντι στο θάνατο: το μόνο που απομένει είναι το πραγματικά σημαντικό.
Το να θυμάστε πως θα πεθάνετε είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος να αποφύγετε την παγίδα να νομίζετε πως έχετε κάτι να χάσετε.
Είστε ήδη γυμνοί.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην ακολουθήσετε ότι σας λέει η καρδιά σας.
Εδώ κι ένα χρόνο, μου διαγνώσανε καρκίνο.
Πέρασα από εξέταση στις 7:30 το πρωί κι ένας όγκος φάνηκε ξεκάθαρος στο πάγκρεας.
Δεν είχα ιδέα τι είναι το πάγκρεας.
Οι γιατροί με ενημέρωσαν πως ήταν μία μη ιάσιμη μορφή καρκίνου και πως δεν θα ζούσα παραπάνω από τρεις με έξι μήνες.
Ο γιατρός μου με συμβούλεψε να πάω σπίτι και «να τακτοποιήσω τις εκκρεμότητές» μου, πράγμα που είναι ένας ευφημισμός των γιατρών για το προετοιμάσου να πεθάνεις.
Σημαίνει: προσπάθησε να πεις σε λίγους μήνες όλα όσα ήθελες να πεις στα παιδιά σου σε δέκα χρόνια.
Σημαίνει πως πρέπει να βεβαιωθείς πως όλα είναι εντάξει για να έχει η οικογένειά σου όσο το δυνατό λιγότερους μπελάδες.
Σημαίνει: κάνε τους αποχαιρετισμούς σου.
Έζησα με αυτή τη διάγνωση όλη τη μέρα.
Αργά το απόγευμα μου έκαναν μια βιοψία, που γίνεται με ένα σωλήνα που περνάει από το λαιμό σου στο στομάχι και στα έντερα κι από εκεί μια βελόνα παίρνει λίγα κύτταρα από το πάγκρεας.
Ήμουν ναρκωμένος, αλλά η γυναίκα μου, που ήταν παρούσα, μου διηγήθηκε αργότερα πως όταν οι γιατροί πήραν τα κύτταρα και τα έβαλαν στο μικροσκόπιο άρχισαν να αλαλάζουν, γιατί όπως αποδείχτηκε είχα μια πολύ σπάνια μορφή καρκίνου του παγκρέατος που ήταν ιάσιμη με εγχείρηση.
Έκανα την εγχείρηση και τώρα είμαι μια χαρά.
Δεν έχω ποτέ φτάσει πιο κοντά στο θάνατο, κι ελπίζω να μην φτάσω ποτέ μου κοντύτερα για μερικές δεκαετίες ακόμα.
Έχοντας όμως βιώσει αυτήν την εμπειρία, μπορώ να σας πω κάτι, με λίγο περισσότερη βεβαιότητα από εκείνους για τους οποίους ο θάνατος είναι μια αφηρημένη μόνο έννοια: κανείς δεν θέλει να πεθάνει.
Ακόμα κι όσοι περιμένουν να πάνε στο παράδεισο, θέλουν να φτάσουν εκεί χωρίς να πεθάνουν.
Κι όμως, ο θάνατος είναι η μόνη κοινή μας μοίρα.
Κανείς δεν του ξέφυγε.
Κι έτσι πρέπει να είναι· ο θάνατος είναι μάλλον η καλύτερη εφεύρεση της ζωής.
Είναι ο παράγοντας που διαιωνίζει τη ζωή.
Ξεκαθαρίζει το παλιό και κάνει χώρο για το καινούργιο.
Το νέο τώρα είστε εσείς, αλλά κάποια μέρα, όχι πολύ μακριά από σήμερα, θα γίνετε οι γέροι που προορίζονται να φύγουν.
Συγγνώμη για τον τόνο μου, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.
Δεν έχετε πολύ χρόνο, μην τον σπαταλήσετε λοιπόν ζώντας τις ζωές κάποιων άλλων.
Μην αιχμαλωτιστείτε από το δόγμα που λέει να ζείτε σύμφωνα με το τι νομίζουν οι άλλοι.
Μην αφήνετε τη γνώμη των άλλων να πνίξει την εσωτερική σας φωνή.
Και -το σημαντικότερο- να έχετε το θάρρος να ακούτε την καρδιά και τη διαίσθησή σας.
Αυτά με κάποιο τρόπο ξέρουν ήδη τι θέλετε στα, αλήθεια να γίνετε.
Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα.
Όταν ήμουν νέος, υπήρχε μια φανταστική έκδοση που λεγόταν «ο κατάλογος όλης της Γης» που υπήρξε μία από της «Βίβλους» της γενιάς μου.
Την εξέδιδε και της έδωσε ζωή ένας τύπος που τον λέγαν Στιούαρτ Μπραντ (Stewart Brand) και που ζούσε όχι μακριά από εδώ, στο Μένλο Παρκ.
Ήταν τα τέλη της δεκαετίας του ,60, πριν τους προσωπικούς υπολογιστές και τα επιτραπέζια εκδοτικά συστήματα, κι όλα έπρεπε να γίνουν με γραφομηχανές, ψαλίδια και μηχανές πολαρόιντ.
Ήταν ένα είδος έντυπου «γκουγκλ», 35 χρόνια πριν βγει το γκουγκλ στο διαδίκτυο: ήταν ιδεαλιστικό, πλημμυρισμένο από γνώσεις και κόλπα.
Ο Στιούαρτ κι οι συνεργάτες του έβγαλαν αρκετά τεύχη του «κατάλογου όλης της Γης» κι όταν φάνηκε πως ξεπερνιόταν, έβγαλαν ένα τελευταίο τεύχος.
Είχαμε φτάσει στα μέσα της δεκαετίας του ,70 κι ήμουν στην ηλικία σας.
Στο οπισθόφυλλο του τελευταίου τεύχους υπήρχε μια φωτογραφία ενός αγροτικού δρόμου την αυγή, του είδους που κάποτε θα βρεθείτε να κάνετε οτοστόπ, αν είστε αρκετά περιπετειώδεις.
Από κάτω έγραφε: «μείνετε αχόρταγοι· μείνετε τρελαμένοι».
Ήταν το αποχαιρετιστήριο μήνυμά του: μείνετε αχόρταγοι· μείνετε τρελαμένοι.
Αυτό ευχόμουν πάντα για τον εαυτό μου.
Αυτό εύχομαι και για σας σήμερα.

Μείνετε αχόρταγοι! μείνετε τρελαμένοι!
DP

Πως τα φάγαμε και δεν το καταλάβαμε!

Η θεία μου ήταν δημόσιος υπάλληλος, την διόρισε ο Σουφλιάς, παρόλο που ήταν ΠΑΣΟΚ. Είναι τώρα αγανακτισμένη συνταξιούχος. Της λέω:

-Να σου εξηγήσω πως τα φάγαμε όλοι μαζί, εσύ έτρωγες τον μισθό σου τόσα χρόνια.

-Τι λες παιδάκι μου, εγώ δούλευα.

-Στην Γερμανία την δουλεία που κάνετε μπορούν και την κάνουν το ένα τρίτο των ανθρώπων. Άρα τα δύο τρίτα κάθεστε, δεν δουλεύετε και τρώτε τον μισθό σας.

-Πώς! δουλεύαμε, πηγαίναμε όλες τις ώρες και δεν είναι πως δεν είχαμε και τι να κάνουμε.

-Ναι, αλλά όταν χρειάζονται 3 σφραγίδες, πρωτοκολλήσεις, παράβολο Δημοσίου, επικυρωμένη φωτοτυπία της ταυτότητας (ήθελα να ήξερα τι κάνουν όλες αυτές τις ηλίθες φωτοτυπίες ταυτότητας, στο εξωτερικό δεν μου έχει ζητηθεί ποτέ κάτι τέτοιο) και 7 άνθρωποι για να γίνει μια δουλειά ενώ στην Γερμανία την κάνουν 2, οι άλλοι 5 τα τρώνε.

-Πως τα τρώνε, αφού εργάζονται, φταίει το σύστημα.

-Δεν είπα ποιος φταίει, είπα ποιος τα έφαγε. Τα λεφτά πάνε σε μισθούς και συντάξεις δημοσίου.

-Τι λες μωρέ! τα φάγανε οι πολιτικοί και οι επιχειρηματίες.

-Δες τον προϋπολογισμό (για το 2011). Οι δαπάνες δημοσίου είναι 61 Δις, απο τα οποία 24 είναι μισθοί και συντάξεις δημοσίου και 16 είναι επιχορηγήσεις ασφαλιστικών ταμείων. (τα άλλα είναι μικρά, 4 δις, τοπική αυτοδιοίκηση και διάφορα άλλα, ψιλά). Πληρώνουμε και άλλα 16 για τόκους από παλιά δανεικά που την περνάγαμε τόσα χρόνια. Τα έσοδα είναι 49 δις από φόρους. Άρα μας λείπουν 28 δις για φέτος. Και να μην πληρώσουμε τόκους, (βγάλε τα 16), μας λείπουν 12 δις (γνωστό και σαν πρωτογενές έλλειμμα). Αυτά γίνονται κάθε χρόνο και έχει μαζευτεί το εθνικό μας χρέος 450 Δις.
Και όλοι οι βουλευτές και άλλοι 300 επιχειρηματίες να έκλεβαν (που πολλοί κλεβουν φυσικά!) για να φτιάξουν 5 βίλες στην Εκάλη, ο κάθε ένας, μαζεύονται, με το ζόρι, 3-4 Δις. Να πάνε φυλακή φυσικά, αλλά δεν είναι αυτό το οικονομικό μας πρόβλημα, δεν είναι στην ίδια τάξη μεγέθους.

Ακόμη και αν οι 300 βουλευτές, και άλλοι 300 επιχειρηματίες έκλεβαν τόσα ώστε να γίνουν όλοι το ίδιο πλούσιοι με την οικογένεια Βαρδινογιάννη,  πάλι θα έκλεβαν 336 Δις, που δεν φτάνει το χρέος μας των 450 δις.
(περιουσία 560 εκ. βλ. http://www.cyprusweekly.com.cy/main/78,1,258,0,4506-.aspx).

Αν όμως τα δύο τρίτα από τα 23 δις σε μισθούς και συντάξεις τα τρώμε όλοι εμείς, τρώμε 14 δις τον χρόνο- 30 χρόνια *14 (από το 1980 που ξεκίνησε το πανηγύρι) βγαίνει η σωστή τάξη μεγέθους στα 400-450 δις που φάγαμε.

-Ναι καλά, σας έχει χαζέψει το μυαλό που ζείτε έξω και δεν καταλαβαίνετε τι γίνεται στην Ελλάδα.

-Να σου πω κιόλας, και εγώ τα έφαγα. Με 12 χρόνια δημόσιας εκπαίδευσης και άλλα 5 στο πανεπιστήμιο, ότι κόστισα στο κράτος το έφαγα, γιατί τώρα παράγω στο εξωτερικό. Μετά είδα κιόλας πως το μέσο κόστος ανά φοιτητή ΤΕΙ είναι 42.000 ευρώ τον χρόνο! (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_20/05/2011_442756). Άρα μόνο για σπουδές ΑΕΙ,  έφαγα 200.000 ευρώ απο χρήματα ελλήνων φορολογουμένων, αφου τώρα δεν παράγω τίποτε στην Ελλάδα.

-Δηλαδή όταν ο θείος σου μετά τις εκλογές, στην υπηρεσία του δεν είχε αρμοδιότητες για ένα χρόνο, αλλα πληρωνόταν, τα έκλεβε τα λεφτά?

-Δεν τα έκλεβε αλλά τα έτρωγε, γιατί δεν παρήγαγε τίποτε. Δεν φταίει φυσικά, αλλά να κατανοήσουμε πως κεντρικό πρόβλημα είναι ο τεράστιος αριθμός από δημ. υπάλληλους. Δεν φταίνε, ο κάθε ένας απλα βρέθηκε σε ένα σύστημα που ήταν βολικό. Σημασία στην πραγματική οικονομία έχει τι παράγεις, και δεν παράγουμε τίποτα. Αν σε πληρώνουν και δεν παράγεις, τα τρώς και δεν το καταλαβαίνεις κιόλας. Μάλλον θα πρέπει να απολυθούν πολλές χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι.

-Και τι θα κάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι?

-Από την αρχή της κρίσης έχουν χάσει τις δουλείες τους 200.000 ιδιωτικοί υπάλληλοι. Αυτοί σίγουρα ευθύνονται για την κρίση πολύ λιγότερο απο τους δημόσιους (γιατί κάνείς δεν τους πληρώνει να κάθονται `χωρίς αρμοδιότητες΄) και κάνεις δεν ρωτάει αυτοί τι θα κάνουν. Κρατάμε τους δημόσιους και ανεβάζουμε τους φόρους, που πάνε, σε μεγάλο ποσοστό, για να τους πληρώνουν και να μην παράγουν τίποτε. Οι φόροι πνίγουν την οικονομία, αυτό το ξέρει και ο τελευταίος οικονομολόγος.  Θα χάσουν τις δουλείες τους άλλοι 200.000 ιδιωτικοί, για να μην τις χάσουν οι δημόσιοι. 

Φεύγω από την Ελλάδα ή μένω;

 Ανταλλάξανε μερικές κουβέντες πρόσφατα με τον Αντωνη και οταν είδα ότι ειχε ήδη προβληματισθεί για το θέμα της ‘Φευγω απο την Ελλάδα ή Μένω’, του ζητησα να γράψει κάτι. Η ιδέα μου φάνηκε ακόμα πιο  ελκυστική οταν ειπε οτι είχε στο μυαλό του και ένα σχετικό σχήμα. Ακολουθουνοι σκέψεις του Αντώνη.

Στ. Χ.

...Ο ακρατος δανεισμος, η πελατειακη σχεση κρατους πολιτη και αλλα γεγονοτα,  που αλλοι εχουν περιγραψει πολυ καλυτερα απο εμενα, υπερπληθωρισαν το βιοτικο επιπεδο στην Ελλαδα τα τελευταια χρονια. Με τον ορο βιοτικο επιπεδο εννοω τις προσδοκίες  του Ελληνα για αγαθά και υπηρεσίες.

Γυρω στο 2008 φτασαμε την κορυφωση των υπερπληθωρισμενων μας προσδοκιων και τοτε η παγκοσμια χρηματοοικονομικη κριση και τα γεγονοτα που ακολουθησαν μας οδηγησαν σε μια διολισθηση του βιοτικου μας επιπεδου.

Η πτωση αυτη συνεχιζεται μεχρι σημερα και τιποτα στον οριζοντα δεν φαινεται ικανο να την σταματησει...Συντομα το βιοτικο μας επιπεδο θα βυθιστει κατω απο την σταθμη εκεινη που οριζεται απο την δυνατοτητα των Ελληνων να απολαμβανουν αγαθά και υπηρεσίες αναλογα με τις παραγωγικες τους δυνατοτητες (π.χ να μην οδηγεις Cayenne,  αλλα να μπορεις να οδηγησεις ενα αυτοκινητο 1400 κ.ε. τετρατετιας).

Συντομα λοιπον η χωρα θα βυθιστει στην «αβυσσο της απογοητευσης» (ρηξη του κοινωνικου ιστου, ανεργεια +20%, επαγγελματικη στασιμοτητα κλπ.), τελικά όμως το επιπεδο ζωης μας θα αναδυθει σ’ ενα πλατω ανακαμψης το οποιο θα ειναι αναλογο με τις παραγωγικες δυνατοτητες της χωρας. Τελικα... Τελικά ομως ολοι θα ειμαστε νεκροι...

Δυστυχως τιποτα σημέρα δεν μας επιτρεπει να υπολογισουμε ουτε το βαθος, αλλα ουτε το ευρος (χρονικο) της αβυσσου. Βάθος για εμένα ειναι ο λογος του βιοτικου επιπεδου σε μια δεδομενη χρονικη στιγμη (πχ. το χειμωνα του 2012) με την επιφάνεια δηλ. την δυνατοτητα των Ελληνων να απολαμβανουν αγαθά και υπηρεσίες αναλογα με τις παραγωγικες τους δυνατοτητες.

Ανεξαρτητα με το αν ο πυθμενας εχει τη μορφη χρεωκοπιας (σχημ. #1 depression) ή παρατεταμένης ύφεσης (σχημ. #2 prolonged recession),  τιποτα δεν μπορει να μας προετοιμασει για τις πιεσεις που ασκουνται σε τετοιο βαθος, ουτε για τα πλασματα (ανεργία, κοινωνική αποξένωση, ανομία κλπ.) που παρανομευουν εκει κάτω. Κάποιοι ισως φορουν σωσιβια (περιουσια, διασφαλισμενη απασχόληση κλπ) που θα τους επιτρεψουν να διατηριθουν στην επιφανεια, εγω ομως οχι...

Το ερωτημα λοιπον ειναι: Τι προτιμας;  Μια βουτια στην άβυσσο ή ενα αλμα στο αγνωστο; ‘Αλμα στο αγνωστο’ για εμενα ειναι η μεταναστευση, να παρεις των οματιων σου και να φυγεις στο εξωτερικο. Οπώς σε καθε άλμα χρειαζέται φόρα, μια κεκτημένη ταχύτητα, που οι Έλληνες επαγγελματίες δεν ειναι ευκολο να αποκτήσουν μια και κουβαλάνε στις πλάτες τους το βάρος του ελείματος αξιοπιστίας της χωράς μας.

Χρειάζεται χρονίσμος, να υπολογίσεις δηλαδή τα βηματά σου και να πηδήξεις ακριβώς την στιγμή που πρέπει, χρειάζεται δύναμη, γερά πόδια (επαγγελματικες δεξιότητες και ικανότητες) για να φτάσεις μακριά. Τέλος χρειάζεται ενα σκάμα, ένας κατάληλλος τόπος να προσγειωθείς για να μην σπάσεις τα πόδια σου.

Έχω διαλέξει να πηδήξω, στις βουτιές δεν ήμουνα ποτέ καλός, ευχηθειτε μου καλή τύχη...

Αντώνης Κόχειλας

Antonis.kocheilas@me.com

*Ο Αντώνης ειναι τα τελευταία χρόνια υψηλόβαθμο στέλεχος διαφημιστικών εταιρειών.  Αξίζει να δείτε την εξαιρετική του παρουσίαση ‘Don Draper goes Digital and beyond’

Πως να κάνετε επιτυχημένη την οικογενειακή σας επιχείρηση.

Πληθώρα οικογενειακών εταιρειών έχουν καταφέρει να κερδίσουν μια θέση στο «πάνθεον» της φήμης. Προκειμένου να «ανθίσουν», οι οικογενειακές επιχειρήσεις χρειάζονται ένα πολυδιάστατο στρατηγικό σχεδιασμό ανάπτυξης, που θα διαμορφωθεί και θα εξελιχθεί ανάλογα με το μέγεθος της επιχείρησης, την πολυπλοκότητα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος και της δομής της επιχείρησης, καθώς και με την ατομική επιχειρηματική επιθυμία για διατήρηση του οικογενειακού ελέγχου.

Οι ανωτέρω επισημάνσεις έγιναν από το Δρα Παννίκο Πουτζιούρη, αναπληρωτή καθηγητή Επιχειρηματικότητας και Οικογενειακών Επιχειρήσεων στο CIIM Business School στην Κύπρο και επισκέπτη καθηγητή στο Manchester Business School στο Ηνωμένο Βασίλειο, κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο ALBA, στην Αθήνα.

Ο Δρ. Παννίκος Πουτζιούρης διατύπωσε 10 εντολές για τους ιδιοκτήτες-διευθυντές οικογενειακών επιχειρήσεων που επιδιώκουν τη διαρκή επιχειρηματική επιτυχία διά μέσου των γενεών. Σύμφωνα με τις δέκα αυτές εντολές, πρέπει να:

1. Προσδιορίσετε το όραμα και τους στόχους σας για το μέλλον της επιχείρησης, ελέγχοντας τη συμβατότητά τους με τις αξίες σας, π.χ. έλεγχος, εμπιστοσύνη σε άτομα εκτός οικογένειας, στάση έναντι του ενδεχομένου ανάληψης ρίσκου, ραγδαίας ανάπτυξης και περίπλοκες χρηματοδοτικές επιλογές κλπ.

2. Διαμορφώσετε ένα στρατηγικό επιχειρησιακό σχεδιασμό, ο οποίος θα είναι ανοιχτός σε οργανικές και άλλες στρατηγικές ανάπτυξης αυξημένου ρίσκου, π.χ. εξαγορές, διεθνοποίηση κλπ.

3. Αναπτύξετε εξελισσόμενες διοικητικές δομές και κανάλια επικοινωνίας. Η τροφοδότηση της ανάπτυξης απαιτεί ανθρώπινο κεφάλαιο και συστήματα. Καθώς η επιχείρηση αναπτύσσεται και ξεπερνά τη βάση δυνατοτήτων των οικογενειακών πόρων, οι «αρχηγοί» της οικογένειας πρέπει να αγκαλιάσουν πιστούς χαρισματικούς διευθυντές εκτός οικογένειας και να κρατήσουν όλους τους «ενεργητικούς και παθητικούς» μετόχους, συνδεδεμένους με το επόμενο στάδιο της ανάπτυξης.

4. Αναπτύξετε ένα πλάνο διοίκησης για χειρισμό των επιχειρησιακών δραστηριοτήτων (the business of the business). Το διοικητικό συμβούλιο θα πρέπει να συντονίσει τις στρατηγικές και να διασφαλίσει μέσω των συστημάτων διαχείρισης και εξουσιοδότησης ότι λειτουργικά ζητήματα αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά από τις εκτελεστικές ομάδες.

5. Η οικογένεια πρέπει ενωμένη να καθιερώσει ένα πλάνο οικογενειακής διοίκησης, το οποίο θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες της οικογενειακής επιχείρησης (governance for the business of the family in business). Είναι αναγκαίο να δημιουργηθεί το «οικογενειακό συμβούλιο μετόχων», που θα αντιπροσωπεύει όλα τα μέλη και τις μονάδες της οικογένειας.

Αυτή η ομάδα θα διατυπώσει το «Οικογενειακό Σύνταγμα», έτσι ώστε να ρυθμίζει το ρόλο της οικογένειας στην επιχείρηση. Αυτό είναι ένα πρωτόκολλο συμφωνίας, με σαφείς οδηγίες για αμφισβητούμενα ζητήματα, όπως: πολιτική εισόδου και εξόδου των συγγενών, κανόνες για την πρόσληψη, την ανταμοιβή, την προώθηση και τα κίνητρα, την οικονομική πολιτική και πολιτική μερισμάτων, κανόνες για τον προγραμματισμό της διαδοχής, την επίλυση των διαμαχών κλπ.

6. Η ανάπτυξη μιας διαδικασίας προγραμματισμού διαδοχής θα εξασφαλίσει την ομαλή μετάβαση από γενιά σε γενιά. Το σχέδιο θα περιγράφει πώς γίνεται η διαδοχή, πώς θα γαλουχηθεί και θα εκπαιδευτεί ο διάδοχος και, φυσικά, πότε θα αποσυρθεί ο υφιστάμενος «ηγέτης». Πρέπει επίσης να εξεταστούν οι οικονομικές και φορολογικές επιπτώσεις της διαδοχής.

7. Ο χρηματο-οικονομικός προγραμματισμός πρέπει να προβλέπει τη διασφάλιση του απαραίτητου κεφαλαίου για την επιβίωση και την ανάπτυξη της επιχείρησης, καθώς και της ρευστότητας για κάλυψη αναγκών στις περιπτώσεις των αφυπηρετήσεων και πιθανών ρευστοποιήσεων από «παθητικούς» μετόχους.

8. Ο φορολογικός σχεδιασμός είναι κρίσιμος, έτσι ώστε η οικογένεια και η επιχείρηση να μην υφίστανται την περιττή διπλή φορολογία, απόρροια του εταιρικού αλλά και του φόρου εισοδήματος, καθώς επίσης και υψηλότερους φόρους μετακύλισης.

9. Το επιχειρησιακό σχέδιο είναι απαραίτητο, ιδίως στην περίπτωση που η οικογένεια αναπτύσσεται γρηγορότερα από την επιχείρηση και το «οικογενειακό δέντρο πρέπει να κλαδευτεί». Θεωρείται αναγκαία η επένδυση στην εκπαίδευση της επόμενης γενιάς και η στήριξη των νέων ανθρώπων που διαθέτουν επιχειρηματικό οίστρο με κεφάλαια υψηλού ρίσκου για τη δραστηριοποίησή τους σε εναλλακτικές επιχειρηματικές δραστηριότητες.

10. Η δικτύωση οικογενειακών επιχειρήσεων μεταξύ των ιδιοκτητών-διευθυντών οικογενειακών επιχειρήσεων είναι ουσιαστική στη σφυρηλάτηση συνεργασιών και στην ανταλλαγή εμπειριών που αφορούν τον προγραμματισμό για τη συνέχιση των οικογενειακών επιχειρήσεων διά μέσου των γενεών.

Τέλος, οι ακαδημαϊκοί και οι φορείς χάραξης επιχειρηματικής πολιτικής μπορούν να διαδραματίσουν ζωτικής σημασίας ρόλο στη δημιουργία φόρουμ για στήριξη των οικογενειακών επιχειρήσεων. Η στήριξη αυτή θα βοηθήσει τις μικρομεσαίες, παραδοσιακές οικογενειακές επιχειρήσεις να επιζήσουν στο νέο ανταγωνιστικό περιβάλλον και θα τους επιτρέψει να αντιληφθούν τη μακροπρόθεσμη δυναμική ανάπτυξής τους.

Ο κ. Πουτζιούρης αναφέρθηκε, επίσης, στα αποτελέσματα μελετών, σύμφωνα με τα οποία μόνο μία στις δέκα οικογενειακές εταιρείες θα φτάσει στην τρίτη γενιά ιδιοκτητών-διευθυντών από την ίδια την οικογένεια. Παρ' όλ' αυτά, η ακαδημαϊκή έρευνα επιβεβαιώνει ότι το οικογενειακό επιχειρηματικό πρότυπο έχει την ικανότητα να στηρίξει την επιχειρηματική επιτυχία και να προσθέσει αξία για όλους τους συμμέτοχους.

Το ανσανσέρ δεν διαβάζει την σκέψη σου!

Σας έχει τύχει να έχετε μια από αυτές τις ημέρες, να μπείτε στο ασανσέρ και να περιμένετε να ξεκινήσει; (σίγουρα σας έχει συμβεί). Προσωπικά μου έτυχε πριν μερικές ημέρες όταν θυμήθηκα ένα άρθρο του Roy Williams (Wizard of Ads), με τίτλο «Elevators don’t read minds», όπου χαρακτηριστικά σημείωνε “Τα ασανσέρ δεν διαβάζουν την σκέψη.

Χρειάζεται να πατήσεις ένα κουμπί. Και μάλιστα για να πας εκεί που θέλεις, πρέπει να πατήσεις το σωστό κουμπί.” Μια απλή στην σκέψη παρατήρηση, στην οποία δεν δίνουμε μεγάλη σημασία. Θα έπρεπε όμως!

Ζούμε σε μια εποχή όπου κανείς δεν έχει χρόνο, όλοι είναι πολυάσχολοι, όπου εάν ρωτήσεις κάποιον: “τι κάνεις;” Θα σου απαντήσει σχεδόν σίγουρα “άσε τρέχω”. Τα πάντα κινούνται με μεγάλη ταχύτητα ενώ όλοι προσπαθούν να προλάβουν κάτι. Ταυτόχρονα παίρνουμε καθημερινά χιλιάδες πληροφορίες, μέσα από το internet, την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, τα περιοδικά, τις εφημερίδες, ενώ δεχόμαστε εκατοντάδες διαφημιστικά μηνύματα, email, τηλεφωνήματα, SMS, νέα, ειδήσεις, κουτσομπολιά.

Και μέσα σε όλα αυτά θα πρέπει να ανεβάσουμε κάποιο post στο blog μας, να κάνουμε tweet, και να απαντήσουμε σε “προσκλήσεις” group στο Facebook όπως “έχω πατήσει και εγώ τσίχλα στον πεζόδρομο” (έλεος)!

Ο εγκέφαλος μας αδυνατεί να αφομοιώσει τον καθημερινό αυτό ορυμαγδό πληροφοριών. Συνήθως κρατάμε ότι μας έκανε εντύπωση και μας άρεσε, ενώ απορρίπτουμε σχεδόν αυτόματα οποιαδήποτε άλλη πληροφορία θεωρούμε άχρηστη για εμάς.

Έρευνες έχουν δείξει ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν μπορεί να συγκρατήσει πάνω από 7 ομοειδείς πληροφορίες, μετά δυσκολεύεται. Για παράδειγμα, εάν σας ρωτούσα να μου πείτε όλες τις μάρκες αυτοκινήτων που γνωρίζετε, θα μου λέγατε πολύ εύκολα τις πρώτες εφτά, ενώ μετά θα αρχίζατε να δυσκολεύστε, παρόλο που ξέρετε ότι στην αγορά υπάρχουν εκατοντάδες. Κάντε το σαν άσκηση και δείτε εάν ισχύει. Πόσες μάρκες τσιγάρων μπορείτε εύκολα να σκεφτείτε; Πόσα μάρκες κινητών και Η/Υ μπορείτε να θυμηθείτε; Μήπως μετά τις εφτά, ξεκινάνε τα δύσκολα;

Σκεφθείτε τώρα ότι μέσα στο περιβάλλον αυτό που βιώνουν καθημερινά οι περισσότεροι άνθρωποι, έρχεστε εσείς και θέλετε να τους πουλήσετε το προϊόν ή την υπηρεσία σας. Πρέπει να τους πείσετε να επιλέξουν το δικό σας προϊόν και όχι των ανταγωνιστών σας. Θα πρέπει να μπείτε στο μυαλό τους, και μάλιστα στις πρώτες θέσεις. Στόχος σας πρέπει να είναι, να δουν το προϊόν σας ως την μοναδική αξιόπιστη λύση και λογική επιλογή για να λύσουν το πρόβλημα τους ή να ικανοποιήσουν τις ανάγκες και επιθυμίες τους. Τίποτα λιγότερο!

Οι περισσότεροι όταν διαβάζουν ένα περιοδικό, μια εφημερίδα ή απλά σερφάρουν στο internet δεν έχουν στο μυαλό τους το προϊόν σας. Μην έχετε την αυταπάτη ότι θα προσέξουν σίγουρα την διαφήμιση σας! Δέχονται τόσες άλλες πληροφορίες και είναι τόσο πολυάσχολοι που δεν έχουν τον χρόνο να δώσουν σημασία! Εσείς έχετε άμεσο ενδιαφέρον και θα την προσέξετε. Δεν ισχύει το ίδιο όμως και με τους αναγνώστες/σέρφερ. Θα την προσέξουν μόνο εάν τους ενδιαφέρει. Εάν τους τραβήξει την προσοχή και έχουν κάτι να κερδίσουν. Θα τους “κερδίσετε” μόνο εάν αντικαταστήσετε την σκέψη που έχουν εκείνη την στιγμή με μια άλλη σκέψη πιο ενδιαφέρουσα από αυτή που είχαν στο μυαλό τους πριν διαβάσουν την διαφήμιση σας (αυτό είναι σίγουρα τέχνη)!

Εδώ επανερχόμαστε στο ασανσέρ. Ξέρετε ότι οι πιθανοί πελάτες σας υπάρχουν εκεί έξω (όπως ξέρατε ότι υπάρχει και το ασανσέρ) αλλά δεν θα κάνουν καμία κίνηση, δεν θα ενεργοποιηθούν γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να διαβάσουν την σκέψη σας (που σημαίνει ότι η διαφήμιση σας δεν περνάει το μήνυμα που εσείς θέλετε)! Αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να πατήσετε το σωστό κουμπί. Το δικό τους κουμπί ενεργοποίησης. Όπως το ασανσέρ.

EΠΙΧΕΙΡΗΣΗ + BLOG = €€€

Παλιότερα λέγαμε ότι εάν μια επιχείρηση δεν έχει web site,  είναι σαν να “μην υπάρχει”.  Η παρουσία της στον χώρο του διαδικτύου κρίνονταν απαραίτητη.  Και αυτό ήταν σωστό!  Σήμερα όμως ένα web site δεν μπορεί να σας καλύψει επαρκώς.  Μια επιχείρηση χρειάζεται να δημιουργήσει (επιπλέον) ένα blog!

Ένα απλό web site σαν αυτό που έχουν οι περισσότερες επιχειρήσεις ειδικά στην Χώρα μας,  αποτελεί ουσιαστικά αυτά που γράφει η μπροσούρα ή το φυλλάδιο της επιχείρησης, σε on-line μορφή! Έχει τις συνηθισμένες κατηγορίες:  ποιοι είμαστε,  το ιστορικό,  πελατολόγιο,  υπηρεσίες και προϊόντα,  που θα μας βρείτε,  πως θα μας βρείτε,  κλπ.  Και σταματάει εκεί.  Από το τίποτα,  είναι σίγουρα κάτι, αλλά πλέον αυτό το κάτι δεν είναι αρκετό!

Με τις νέες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί στην αγορά, τις νέες καταναλωτικές συμπεριφορές,  τους διαφορετικούς τρόπους που βρίσκει και αγοράζει κάποιος προϊόντα,  τα νέα δεδομένα στο χώρο του διαδικτύου,  αλλά και την μεγάλη επιρροή και συνεχή άνοδο των social media,  ένα web site δεν μπορεί πλέον να ανταπεξέλθει στις νέες εξελίξεις και σίγουρα δεν είναι αρκετό.

Παρακάτω θα δούμε μερικούς σημαντικούς λόγους  (κατά την άποψη μου)  για να ξεκινήσετε ένα blog,  ακόμα και εάν έχετε ένα web site!

1. Καταρχήν,  ένα blog σας προσφέρει κάτι πολύ σημαντικό.  Σας δίνει την δυνατότητα για άμεση και αμφίδρομη επικοινωνία με τους πελάτες σας,  την “αγορά” στην οποία απευθύνεστε,  τους συναδέλφους σας,  ακόμα και τους προμηθευτές σας.
2. Μέσα από ένα blog δίνετε την δυνατότητα στους πελάτες σας να σχολιάσουν τα προϊόντα σας,  να εκφράσουν την άποψη τους,  τι τους αρέσει και τι όχι στην επιχείρηση σας!  Έχουν την δυνατότητα να συζητήσουν μεταξύ τους και να προτείνουν κάτι καινούριο!  Μπορείτε έτσι να πάρετε ένα πολύ χρήσιμο feedback,  ώστε να διορθώσετε τυχόν λάθη και παραλείψεις σας,  και να βελτιωθείτε ακόμα περισσότερο.   Επίσης θα πρέπει να λάβετε υπόψη σας ότι για κάποιους λόγους οι πελάτες σας δεν μπορούν να σας εκφράσουν τα παράπονά τους κατάμουτρα! Μέσα από το blog, τους δίνετε την δυνατότητα,  ανώνυμα,  να το κάνουν.  Μην σας τρομάζει που κάποιος “ανώνυμος” θα σας “κατσαδιάσει”.  Εάν έχει δίκιο,  καλό θα σας κάνει!
3. Ένα blog είναι πιο προσωπικό από ένα “κρύο” web site.  Φαίνεται ο  “άνθρωπος” και όχι η εταιρεία.  Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι πιο απλή και πιο άμεση.  Μπορείτε να αναρτήσετε “success stories” πελατών σας και “χρήσιμες συμβουλές” που μπορούν να κάνουν την ζωή τους καλλίτερη.
4. Ένα blog μπορεί να αποτελέσει ένα πολύ καλό μέσο προβολής και μάρκετινγκ της επιχείρησης σας.  Μπορείτε να γράψετε μικρά κείμενα σχετικά με τα προϊόντα και υπηρεσίες σας,  να εκφράσετε την άποψη σας για θέματα που αφορούν τον κλάδο σας,  να δείξετε νέους τρόπους χρησιμοποίησης των προϊόντων σας,  και να αναδείξετε οφέλη και πλεονεκτήματα που η μπροσούρα σας δεν γράφει.  Δείχνετε έτσι στους πελάτες σας,  την αγορά,  και τους ανταγωνιστές σας,  ότι είσαστε “ειδικός” στην δουλειά σας,  αποτελείτε μια αξιόπιστη λύση και ότι δεν είσαστε τυχαία στον χώρο!
5. Έχοντας blog δείχνετε στους πελάτες σας ότι κάνετε βήματα προς τα εμπρός,  και προσπαθείτε για καλλίτερη επικοινωνία μεταξύ σας.  Δείχνετε ότι δεν κάθεστε με “σταυρωμένα χέρια” περιμένοντας τις εξελίξεις.  Αφουγκράζεστε τις τάσεις της αγοράς και ακολουθείτε τις εξελίξεις.  Δείχνετε ότι σας αρέσει να μοιράζεστε πληροφορίες και γνώσεις.  Πληροφορίες που μπορούν να κάνουν την ζωή των πελατών σας ευκολότερη.  Αυτό θα το εκτιμήσουν και εντέλει θα σας ανταμείψουν!

Αυτοί ήταν πέντε λόγοι τους οποίους θεωρώ πολύ σημαντικούς ώστε να ξεκινήσετε άμεσα ένα blog για την επιχείρηση σας!  Και σας δίνω και έναν λόγο ακόμα.  Ο λόγος αυτός ονομάζεται Google!

Η Google αγαπάει τα φρέσκα νέα και το καινούριο υλικό.  Όταν λοιπόν πηγαίνει στην ιστοσελίδα σας να την επισκεφθεί και δεν βρίσκει τίποτα διαφορετικό από την προηγούμενη φορά,  τότε τίποτα δεν θα αλλάξει και στην κατάταξη του web site σας,  όπως εμφανίζεται στην λίστα του Google. 

Ένα blog όμως ανανεώνεται συνεχώς. Προστίθενται νέα πράγματα κάθε εβδομάδα ή ακόμα και καθημερινά.  Ένα χρήσιμο post μπορούν οι επισκέπτες του blog να το μοιραστούν ή να το προτείνουν και σε άλλους.  Και όλα αυτά αρέσουν στην Google!

Μην εφησυχάζεστε λοιπόν θεωρώντας ότι το web site σας,  είναι αρκετό και κάνει την δουλειά του.  Δεν είναι αρκετό!  Χρησιμοποιήστε τα social media για να έρθετε κοντά στους πελάτες σας,  και ένα blog είναι μια καλή αρχή!

Ένας θησαυρός καλά κρυμμένος στην επιχείρηση σας.

Κάθε επιχείρηση κατέχει έναν πλούτο τον οποίο δεν γνωρίζει! Πολλές φορές ψάχνουμε να βρούμε ιδέες και να κάνουμε εξεζητημένα πράγματα με αμφίβολα αποτελέσματα. Θεωρούμε ότι γνωρίζουμε καλά την επιχείρηση μας και τον τρόπο που λειτουργεί ψάχνοντας να βρούμε λύσεις “εκτός”, όταν αυτές υπάρχουν “εντός”! Υπάρχουν ανεκμετάλλευτες ευκαιρίες και ένας ολόκληρος κρυμμένος πλούτος μέσα σε κάθε επιχείρηση που περιμένει να τον ανακαλύψουμε!

Ένα από τα πρώτα πράγματα που πρέπει όλοι οι επαγγελματίες να κάνουν, είναι να κοιτάξουν “μέσα” στην επιχείρηση τους και να βρουν όλες τις «ανεκμετάλλευτες ευκαιρίες» που κατέχουν και δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι τις κατέχουν ή έχουν υποτιμήσει την δυναμική τους. Μπορείτε με ελάχιστα έως και καθόλου χρήματα, αλλάζοντας μερικά πράγματα στην επιχείρηση σας να διπλασιάσετε  ή  και να τριπλασιάσετε τον τζίρο σας! Πως θα το κάνετε αυτό;

Καταρχήν ξεκινήστε με το προσωπικό της επιχείρησης. Κάθε υπάλληλος, ειδικά όταν έχει να κάνει με πωλήσεις και εξυπηρέτηση πελατών, παράγει μηνιαίως Χ τζίρο (εάν δεν έχετε υπολογίσει το ποσό αυτό, θα πρέπει να το κάνετε) και πληρώνεται για την δουλειά του αυτή με το Ψ ποσό. Εάν τώρα παρέχετε μια εκπαίδευση στον υπάλληλο αυτό, δίνοντας του μερικές συμβουλές (πχ. σε κάθε πελάτη στο ταμείο μπορεί να προτείνει και ένα άλλο προϊόν, όπως στα Goody’s που σε ρωτούν ένα θέλεις αναψυκτικό μαζί με το γεύμα που παρήγγειλες), τότε από το Χ ποσό που παράγει τζίρο τον μήνα, μπορεί να παράγει μηνιαίως 2Χ ή 3Χ, ενώ το ποσό που θα πληρώνετε θα παραμείνει στο Ψ (βεβαίως ένα κάποιος είναι παραγωγικός καλό είναι να ανταμείβεται αναλόγως). Απλό και ανέξοδο!

Ερχόμαστε στην διαφήμιση. Η διαφήμιση που έχετε αυτή την στιγμή σε ένα περιοδικό ή εφημερίδα, σας κοστίζει το ίδιο είτε σας φέρνει έναν πελάτη, είτε 10, είτε 100. Σκεφτείτε το! Με το ίδιο ποσό που ξοδεύετε για διαφήμιση αυτή την στιγμή, μπορείτε να έχετε εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα, αλλάζοντας μόνο τον τίτλο, τα κείμενα, ή το design σας! Εάν αυτή την στιγμή η διαφήμιση σε ένα περιοδικό σας φέρνει 10 πελάτες, πως ξέρετε ότι δεν μπορεί να σας φέρει 20, 30 ή 100; Αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να τεστάρετε διαρκώς και να δείτε τι δουλεύει περισσότερο! Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι χάνετε χρήματα:

• Σε κάθε ευρώ που ξοδεύετε για διαφήμιση και δεν προβάλει τα οφέλη που προσφέρει το προϊόν ή υπηρεσία σας.
• Σε κάθε ευρώ που ξοδεύετε για διαφήμιση η οποία δεν σας προσφέρει κανένα αποτέλεσμα, και δεν την αντικαταστείτε.
• Σε κάθε ευρώ που δεν ξοδεύετε για διαφήμιση, η οποία θα είναι σωστά σχεδιασμένη, και στοχευμένη στην αγορά σας, η οποία μπορεί να αυξήσει τις πωλήσεις σας.
• Σε κάθε έντυπο, φυλλάδιο, επαγγελματικές κάρτες ή επιστολές που προορίζονται για τους πελάτες σας, και δεν δημιουργούν αξία για τα προϊόντα και υπηρεσίες σας, δεν δηλώνουν το ανταγωνιστικό σας πλεονέκτημα, και δεν διαφοροποιούν την επιχείρηση σας!

Πελατολόγιο. Οι πελάτες είναι η πηγή εσόδων μιας επιχείρησης. Χωρίς αυτούς παύει να υπάρχει! Ενώ αυτό όλοι το γνωρίζουν, η διαχείριση των πελατών και συγκεκριμένα ο τρόπος που αντιμετωπίζουν το πελατολόγιο οι περισσότεροι επαγγελματίες, είναι κατά την γνώμη μου τουλάχιστον ανεπαρκής! Το πελατολόγιο είναι ίσως ένα από τα πιο υποτιμημένα κεφάλαια (assets) μιας επιχείρησης. Πόσοι από εσάς έχετε τηλέφωνα, διευθύνσεις και email των πελατών σας; Και όσοι από εσάς έχετε τι τα κάνετε; Δεν έχει σημασία τι πουλάτε! Θα πρέπει να έχετε πλήρη στοιχεία των πελατών σας και βεβαίως να τα εκμεταλλευτείτε (ζητώντας πάντα την άδεια τους). Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι:

• Χάνετε χρήματα κάθε φορά που δεν κάνετε follow-up σε κάποιον νέο πελάτη σας.
• Χάνετε χρήματα σε κάθε επιστολή, ευχαριστήρια κάρτα, ή email που θα θέλατε να στείλετε στους πελάτες σας και δεν το κάνετε!
• Σε κάθε πελάτη που δεν του λέτε “ευχαριστώ” για την συνεργασία που είχατε.
• Σε κάθε επιστολή ή email που θα έπρεπε να στείλετε για να δείξετε τα νέα προϊόντα σας και δεν το κάνετε.
• Σε κάθε πελάτη σας που δεν του τηλεφωνείτε για να επαναλάβει κάποια αγορά.
• Ενώ χάνετε χρήματα όταν έχετε μια βάση πελατολογίου που δεν την κάνετε τίποτα!

Αυτό ήταν ένα μικρό δείγμα για την κατανόηση της έννοιας του “ανεκμετάλλευτου πλούτου” σε μια επιχείρηση. Υπάρχουν ακόμα τουλάχιστον 10-15 σημεία τα οποία μπορεί μια επιχείρηση να εκμεταλλευτεί. Σημεία τα οποία ήδη υπάρχουν στο εσωτερικό περιβάλλον της επιχείρησης σας, και περιμένουν υπομονετικά να τα ανακαλύψετε!

Κάθε σημείο στην επιχείρηση σας, κάθε λειτουργία και δραστηριότητα από την οποία δεν αποκομίζετε την μέγιστη απόδοση, δείχνει τον “κρυμμένο πλούτο” που μπορείτε να μετατρέψετε άμεσα  σε επιπλέων κέρδος με ελάχιστο ή και καθόλου κόστος!

Βεβαίως για να έχουν όλα τα παραπάνω αποτέλεσμα, θα πρέπει να τα εφαρμόσετε! Δοκιμάστε να βρείτε μερικές ανεκμετάλλευτες ευκαιρίες στην επιχείρηση σας!

Ποιο το χρώμα της αγάπης; Ποιος θα μου το βρει;

Από μικρό παιδάκι ακούω την λέξη αγάπη. Όλοι μας θα συμφωνήσουμε ότι υπάρχουν πολλών ειδών αγάπες. Η πιο κλασική αγάπη είναι μεταξύ γυναικών και αντρών. Επίσης η αγάπη της μάνας προς το παιδί, η αδελφική αγάπη κοκ.

Τι γίνεται όμως με τις αγάπες των χρωμάτων; Έχει χρώμα η αγάπη; Και αν  ναι τι χρώμα είναι;

Έχουμε μάθει να «βάφουμε» τους ανθρώπους ανάλογα με τις προτιμήσεις τους. Δεν είναι ψέμα αυτό, είναι η πραγματικότητα.

Η πιο μεγάλη αγάπη μας για πολλά χρόνια ήταν πράσινη, μετά για λίγο ήταν μπλε και πιο παλιά πολύ παλιά ίσως κοκκίνισε και λίγο. Μεταξύ όμως του πράσινου και του μπλε δεν μπόρεσε να μπει κανείς....!!!

Μα ο ήλιος δεν είναι κόκκινός; Πως ξαφνικά έγινε πράσινος; Και πως θα τον μεθύσουμε τον ήλιο σήμερα.... ναι σήμερα;;; Αν το καλοσκεφτείς από το κεφάλι μυρίζει το ψάρι.... Και ο ήλιος ποτέ δεν θα γίνει πράσινος θα είναι κόκκινος και θα καίει! Ο ήλιος δεν μπορεί να μεθύσει μπορεί όμως να μας αποβλακώσει... να μας κάψει, να μας εξασθενίσει, να μας αφήσει σημάδια ανεξίτηλα.

Δεν θα μιλήσω άλλο με υπονοούμενα. Ο ήλιος είναι ο ήλιος του ΠΑΣΟΚ και το μπλε είναι το μπλε της Νέας Δημοκρατίας και το κόκκινο είναι του ΚΚΕ. Τώρα θα μου πείτε «από πότε το έριξες στην πολιτική δημοσιογραφία;» Θα σας πω «από σήμερα»

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ψηφίζω ΠΑΣΟΚ  και έφτασε η μέρα που θέλω να ομολογήσω πόσο μεγάλο λάθος έκανα. Πόσο πολύ με είχαν πλανέψει τα λόγια των πολιτικάντηδων, των ανθρώπων που άλλη δουλειά δεν ήξεραν να κάνουν από το να γράφουν απλώς, πολιτικούς λόγους, λόγους ψεύτικους, γεμάτους με ωραία λόγια, φανφάρες και επιμελώς επιτηδευμένους ώστε να ηχούν ωραία στα αυτιά.

Μιλούσα με την κολλητή μου πριν λίγο και ευτυχώς η δική της μαρτυρία με έκανε να σκεφτώ ότι δεν ήμουν η μόνη... Δεν ήμουν η μοναδική που τους πίστεψα και τους θεώρησα σωτήρες.

Πράσινο! Τι όμορφο χρώμα; Το χρώμα της άνοιξης, της ευφορίας, της γης, της ελιάς, και μετά ήρθε το μπλε του ουρανού και της θάλασσας και νομίζαμε ότι θα φέρει την καταστροφή... Και την έφερε. Έλεγα για τους πράσινους αλλά και οι μπλε ήταν χειρότεροι.

Διψασμένοι από την έλλειψη εξουσίας που τόσα χρόνια τους στερούσε το Πασοκ, πήραν την εξουσία στα χέρια τους και πραγματικά σάρωσαν! Δεν ήξεραν τι να καταστρέψουν πρώτα. Και να ΄μαστε πάλι...

Πράσινοι ξανά για να μας αποτελειώσουν. Έχουμε κάτι αγάπες εμείς οι Έλληνες  οξύμωρες, εκδικητικές, ανώμαλες. Μας αρέσει να μας βασανίζουν να μας βιάζουν ψυχή και σώμα.

Και μέχρι τώρα δεν μιλούσαμε, δεν λέγαμε τίποτα, μόνο όταν οι φίλοι μας οι Ισπανοί μας χλεύαζαν αποφασίσαμε να ξυπνήσουμε και αυτό με την παρότρυνση ενός 18χρονου από το facebook και τότε αγανακτήσαμε και πήγαμε και πιάσαμε τις πλατείες.

Όλοι είμαστε εναντίον του μνημονίου, εναντίον του χρέους, εναντίον της «Τρόϊκας», εναντίον του Μεσοπρόθεσμου και όμως τι γίνεται αγανακτισμένοι μου; Όλα  πέρασαν και εμείς; Εμείς;

Θέλω να πιστεύω ότι στις επόμενες εκλογές δεν θα χωριστούμε πάλι σε κόκκινους και πράσινους και μπλε. Ότι θα είμαστε όλοι ενωμένοι μία γροθιά όλοι εναντίον αυτών των πολιτικών και των παρατάξεων που έφεραν την χώρα μας σε αυτά τα μαύρα χάλια.

Για μία φορά έστω, να ενωθούμε και να πούμε το εξής απλό: «Να φύγετε, να πάτε αλλού» Για μία φορά να τους κάνουμε να πληρώσουν αφαιρώντας τους την καρέκλα που για δεκαετίες είχαν μάθει να στρογγυλοκάθονται αυτοί και να μην ακούν τίποτα και κανέναν.

Ποιο το χρώμα της αγάπης ποιος θα μου το βρει;

Να ναι το ουράνιο τόξο που ποτέ δεν χάνεται

Όλο τρέχω να προλάβω μα ποτέ δεν πιάνεται...!!!

Αϋλο Management

Για ρίξτε μια ματιά γύρω σας….!!!!

Χιλιάδες χαρτιά, σημειώσεις, σημαντικά έγγραφα, άχρηστα έγγραφα που πρέπει να πεταχτούν μερικά από αυτά ίσως χρειαστούν και πρέπει να φυλαχθούν κάπου.

Συχνά λαμβάνετε λογαριασμούς που πρέπει να πληρωθούν……  δεν θα μιλήσω για το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο που πρέπει άμεσα να κοιτάξετε…!!!  Και πάνω απ όλα αυτά χιλιάδες post it  κολλημένα σε εμφανή σημεία ώστε να μην ξεχάσετε να κάνετε την μία ή την άλλη δουλειά….!!! 

          Είμαι υπερβολική? Η πραγματικότητα που αντιμετωπίζετε νομίζω δεν θα με διαψεύσει. Στην εποχή μας έχουμε τόσες πολλές ασχολίες που οι 24 ώρες φαντάζουν λιγοστές.

Την λύση σε αυτό μας το πρόβλημα είναι δυνατόν να μας την δώσει και πάλι η τεχνολογία και αυτό που στα οικονομικά αποκαλούμε αϋλο management.

           Σε διάφορες χώρες του κόσμου και ειδικά στην Αμερική, Γαλλία κ.α. ολοένα αυξάνεται ο αριθμός των Start up επιχειρήσεων που χρησιμοποιούν το άϋλο management. Απλούστερα, ιδρύεται μια επιχείρηση με όλες τις ενέργειες που απαιτούνται γι αυτό να έχουν γίνει μέσω internet.

Ο ιδιοκτήτης της εταιρίας δεν έχει συγκεκριμένη έδρα, οι συναλλαγές γίνονται μέσω internet, ακόμα και οι προμηθευτές και οι πελάτες βρίσκονται μέσω διαδικτύου και η επικοινωνία γίνεται με ηλεκτρονικά μέσα.

          Ένα άλλο χαρακτηριστικό του νέου είδους επιχειρήσεων είναι και η διαφορετικότητα στο management. Παράδειγμα: Το αφεντικό βρίσκεται στην Γαλλία, η γραμματέας είναι από την Αγγλία και ο Λογιστής από την Αυστραλία. Όλοι δουλεύουν για τον αντικειμενικό σκοπό της επιχείρησης, ο καθένας από την δική του χώρα και από το δικό του…. σπίτι!!! με την μέθοδο της τηλεεργασίας.

 Ίσως σας φανεί αστείο αλλά την ώρα που δουλεύει η γραμματέας ο λογιστής μπορεί να …. Κοιμάται (λόγω της διαφοράς ώρας) ένα ακόμα παράδοξο του συστήματος αυτού είναι ότι οι υπάλληλοι των εταιριών αυτών μπορεί και ποτέ να μην συναντηθούν ούτε καν να γνωρίσουν προσωπικά το αφεντικό τους!!!! 

Με το νέο management δεν δέχονται διαταγές παρά μόνο έχουν ένα στόχο που πρέπει να επιτύχουν, επίσης, δεν έχουν ωράριο καθώς επιλέγουν αυτοί τις ώρες που θα δουλέψουν και τέλος γλιτώνουν πολύτιμο χρόνο από τις μετακινήσεις που θα είχαν διαφορετικά.

          Φυσικά όλα τα παραπάνω δεν θα ήταν δυνατόν να πραγματοποιηθούν χωρίς την χρήση διαδικτύου. Συγκεκριμένα, τα μηνύματα στέλνονται μέσω e-mail, οι συσκέψεις μέσω του Skype, επίσης, πολύτιμη είναι η χρήση της ηλεκτρονικής υπογραφής (δεν έχει καθιερωθεί ακόμα στην Ελλάδα) μέσω της οποίας τα έγγραφα αποκτούν εγκυρότητα.

Οι οικονομικές συναλλαγές γίνονται μέσω web banking και η επαφή με προμηθευτές μέσω messenger. Τέλος, για τα απόρρητα και σημαντικά έγγραφα υπάρχει ένας ακόμα άσσος στο μανίκι. Το ηλεκτρονικό χρηματοκιβώτιο !!!

          Το συμπέρασμα που θέλω να καταλήξω είναι ότι ένας ιδιοκτήτης start up επιχείρησης μπορεί να βρίσκεται σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, το ξενοδοχείο του να είναι το γραφείο του και ανά πάσα στιγμή έχει μαζί του την γραμματέα του τον λογιστή του όλα τα έγγραφα που πιθανόν να χρειαστεί και τέλος να βρίσκεται συνεχώς σε επαφή με προμηθευτές και πελάτες. Αυτό που έχει να κάνει είναι να έχει μαζί του το λαπτοπ του!!!

          Θα ήθελα να σημειώσω εδώ, ότι το παραπάνω άρθρο ίσως φαντάζει λίγο απίθανο για την σημερινή Ελληνική πραγματικότητα. Αφού, ορισμένες επιχειρήσεις δεν έχουν καν υπολογιστή αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι οι εξελίξεις τρέχουν και όποιος τις προλαβαίνει είναι και ο κερδισμένος.

 Πιστεύω ότι όσο παράξενο μας φαινόταν πριν 20 χρόνια να υποβάλλουμε την φορολογική μας δήλωση μέσω internet- ενώ σήμερα αποτελεί πραγματικότητα- άλλο τόσο παράξενο μας φαίνεται σήμερα και η περιγραφή του άρθρου. Είναι θέμα χρόνου να το συνηθίσουμε και αυτό……!!!!

Είναι μονόδρομος η τουριστική ανάπτυξη στην Κάρπαθο;;;

Από τότε που ήρθαν οι πρώτοι τουρίστες στην Κάρπαθο αλλά ειδικότερα από τότε που προσγειώθηκε το πρώτο «τσάρτερ» αεροπλάνο την δεκαετία του ΄80 έχουν περάσει αρκετά χρόνια αφενός και έχουν αλλάξει πολλά πράγματα και καταστάσεις αφετέρου.

Ο τουρισμός και ειδικά ο καλοκαιρινός τουρισμός έχει μπει για τα καλά στην ζωή μας και η Κάρπαθος από ένα μικρό κτηνοτροφικό και γεωργικό νησί μετατράπηκε σε τόπο προορισμού αρκετών χιλιάδων Ευρωπαίων Ασιατών και Αμερικάνων τουριστών.

Αυτό που πάντοτε προβαλλόταν ήταν οι όμορφες και καθαρές παραλίες, η ντόπια παράδοση, η ησυχία, η φιλοξενία και ίσως οι τοπικές σπεσιαλιτέ. Η Κάρπαθος δεν έχει να δείξει δυνατά αρχαιολογικά μέρη, τα μουσεία είναι ελάχιστα και όλα λαογραφικά (εξαίρεση αποτελεί στις Πυλές το Αγροτικό μουσείο που φτιάχτηκε πρόσφατα).

Η Όλυμπος από μόνη της έχει χαρακτηριστεί σαν ζωντανό λαογραφικό μουσείο αλλά φτάνουν άραγε όλα αυτά για να προσελκύσουμε περισσότερους τουρίστες αν λάβουμε υπ όψιν την δύσκολη οικονομική συγκυρία την οποία διανύουμε;

Μήπως θα πρέπει να ξεφύγουμε λίγο από δίπτυχο ήλιος- θάλασσα και να σκεφτούμε πως θα μπορούσε η Κάρπαθος να αναπτυχθεί παράλληλα με τον τουρισμό;

Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει αξιόλογες προσπάθειες για την ανάπτυξη του καλοκαιρινού τουρισμού πέρα από τις όμορφες παραλίες και τον καυτό ήλιο. Τι εννοώ με αυτό; Την εκμετάλλευση του ανέμου που υπάρχει σε ορισμένες παραλίες του νησιού μας, για να επιδώσουμε στα θαλάσσια σπορ που το αφορούν. Πχ wind surfing

Το γεγονός αυτό, προκάλεσε το ενδιαφέρον πολλών τουριστών που σκοπό είχαν να κάνουν το αγαπημένο τους άθλημα στον τόπο των διακοπών τους. Είναι αξιέπαινη αυτή η προσπάθεια με τα διάφορα πρωταθλήματα που γίνονται κάθε χρόνο στην περιοχή του αεροδρομίου με συμμετοχή ξένων αλλά και ντόπιων.

Θεωρώ ότι οι τοπικοί φορείς πρέπει να βοηθήσουν περισσότερο προς αυτήν την κατεύθυνση και να γίνονται περισσότερα φεστιβάλ και ενέργειες στην περιοχή δεδομένου ότι έχει φέρει μεγάλη ανάπτυξη στον Αφιάρτη όπου πραγματοποιούνται.

Ένα άλλο είδος τουρισμού που θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε είναι ο περιπατητικός. Ήδη τα πρώτα βήματα έγιναν από τις αρχές και έχουν τοποθετηθεί στο νησί τα κόκκινα ταμπελάκια  που δείχνουν προορισμούς για περιπάτους, μονοπάτια και αποστάσεις.

Παρ όλο που όπως προείπα το πρώτο βήμα έχει γίνει για τον περιπατητικό τουρισμό  δεν έχει γίνει και η κατάλληλη εκμετάλλευση και διαφήμιση αυτού του είδους τουρισμού.

Δεν ξέρω αν έχει γίνει κάποια επίσημη μελέτη πάνω σε αυτό το θέμα αλλά από συζητήσεις με Καρπάθιους αλλά και από προσωπική παρατήρηση δεν είναι παρά ελάχιστοι οι τουρίστες που έρχονται για περίπατο και για να εξερευνήσουν την πλούσια χλωρίδα και πανίδα του νησιού μας.

Αναμφισβήτητα, όλοι θα συμφωνήσουμε ότι  όταν το καλοκαίρι τελειώνει βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια πρωτοφανή ερημιά στο νησί. Λιγοστοί κάτοικοι που παλεύουν με όσα μέσα διαθέτουν. Τα περισσότερα μαγαζιά κλείνουν και οι δρόμοι ερημώνουν. Η οικονομία της Καρπάθου κάθε χειμώνα δοκιμάζεται….!!! 

Σ αυτό το σημείο θα ήθελα να υποστηρίξω ότι είναι μεγάλο λάθος των τοπικών αρχών αλλά και των κατοίκων ειδικότερα οι οποίοι δεν έκαναν και δεν προσπαθούν να κάνουν κάποια ενέργεια ώστε να αναπτύξουν τον χειμερινό τουρισμό.

Δεν καταλαβαίνω γιατί το νησί θα πρέπει να πέφτει σε «χειμερία νάρκη» τον χειμώνα και να περιμένει «ανάσταση» μόνο το καλοκαίρι, την στιγμή που έχει όλες τις προδιαγραφές να αναπτύξει και άλλα εξίσου ενδιαφέροντα είδη τουρισμού.

Ένα παράδειγμα θα μπορούσε να είναι η περίπτωση του αγροτοτουρισμού. Την τακτική αυτή δοκίμασαν η Κρήτη αλλά και άλλες περιοχές στην Ελλάδα και το εξωτερικό με μεγάλη επιτυχία.

Τι είναι όμως ο αγροτοτουρισμός; Και πως θα αναπτυχθεί; Θα πρέπει να χτιστούν η να μετατραπούν ήδη υπάρχοντα ξενοδοχεία με τοπικές καλλιέργειες με δέντρα με φυτά και με ζώα. Με λίγα λόγια ό,τι έκανε ένας αγρότης.

Οι τουρίστες που θα έρχονται θα συμμετέχουν σε αυτές τις εργασίες και θα αγοράζουν τα αγνά υλικά που θα παράγουν οι ίδιοι και θα τα παίρνουν στις χώρες τους, έχοντας παράλληλα αποκομίσει, μια σημαντική εμπειρία από την αγροτική ζωή. 

Τέτοια παραδείγματα θα μπορούσαν να είναι το «πάτημα των σταφυλιών» και η δημιουργία κρασιού ή το μάζεμα των ελιών και η δημιουργία λαδιού, το ζύμωμα Καρπάθικου ψωμιού και άλλων εδεσμάτων σε παραδοσιακούς φούρνους κ.ο.κ.

Τέλος, ένα ακόμα είδος τουρισμού που θα μπορούσε να ευδοκιμήσει στην Κάρπαθο θα ήταν ο συνεδριακός-εκθεσιακός τουρισμός. Θα μπορούσαν οι διάφοροι φορείς του νησιού σε συνεργασία με την Ρόδο ή και με την Αθήνα να διοργανώνουν σεμινάρια, ημερίδες, εκθέσεις κ.α ώστε να προσελκύσουν το ενδιαφέρον από ανθρώπους στα διπλανά νησιά ή και από την πρωτεύουσα που θα το θεωρούσαν μια όμορφη εξόρμηση σε ένα νησί ενώ παράλληλα θα είχε και επιμορφωτικό χαρακτήρα.

Πέρα όμως από τις νέες δραστηριότητες που θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε δεν θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι ο τουρισμός είναι μονόδρομος για το νησί μας. Παίζει ένα μεγάλο ρόλο στην ζωή μας ναι, αλλά θα μπορούσαν να αναπτυχθούν και άλλες δράσεις προς τον πλουτισμό και την ζωντάνια του νησιού μας.

Χρόνια τώρα ακούμε από διάφορους παράγοντες του νησιού η δημιουργία ενός τμήματος πανεπιστημίου ή Τεχνολογικού ιδρύματος στο νησί μας. Υποθέτω ότι ο λόγος που δεν έχει ακόμα υλοποιηθεί κάτι τέτοιο είναι γραφειοκρατικός. Αλλιώς δεν θα μπορούσα να καταλάβω γιατί καθυστερείται μια τόσο σημαντική ενέργεια για τον τόπο μας.

Από την στιγμή που και άλλες πόλεις της Ελλάδας δοκίμασαν αυτήν την ιδέα και είχαν μεγάλη ανάπτυξη και επιτυχία. Παράδειγμα η Κοζάνη η Ηγουμενίτσα και η Λάρισα με το ΤΕΙ Ηπείρου η Κομοτηνή με την νομική σχολή η Τρίπολη με το πανεπιστήμιο Πελοποννήσου ακόμα και νησιά όπως η Χίος και η Μυτιλήνη με το πανεπιστήμιο Αιγαίου.    

Φανταστείτε αλλά 100 ή και παραπάνω άτομα παραγωγικής ηλικίας, νέα, δραστήρια να εγκατασταθούν στο νησί μας. Καθένας από αυτούς θα φέρει την οικογένεια του τους φίλους του και θα γίνει ένα νησί πολύ πιο γνωστό απ ότι είναι μέχρι τώρα η Κάρπαθος.

Τα μαγαζιά θα δούλευαν περισσότερο, θα άνοιγαν καινούρια και αυτά που υπάρχουν το καλοκαίρι δεν θα ήταν απαραίτητο να κλείνουν λόγω χειμώνα. Θα αναπτύσσονταν νέες δραστηριότητες στο νησί και η ζωή θα ήταν πιο ενδιαφέρουσα για τους νέους και όχι μόνο…

Τέλος, η ανάπτυξη της γεωργίας και της κτηνοτροφίας θα μπορούσε να επηρεάσει θετικά το νησί μας. Θα μπορούσαν να γίνουν πολλές και μεγάλες συνεταιριστικές οργανώσεις που να προωθούν τα τοπικά προϊόντα. Πάντα με την βοήθεια της Ευρωπαϊκής ένωσης. 

Θα μπορούσαν να αναπτυχθούν νέες καλλιέργειες και νέοι τρόποι καλλιέργειας ή να βελτιωθούν οι ήδη υπάρχουσες. Θα μπορούσαν τα προϊόντα να παράγονται και να διαλέγονται τα πρώτης ποιότητας ώστε να εξάγονται από το νησί. Γεγονός που θα απέφερε ένα μεγάλο έσοδο στο νησί μας και θα ήταν μια τονωτική ένεση για τους αγρότες που δύσκολα τα βγάζουν πέρα.

Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Κάρπαθος μπορεί ναι μεν να βασίζεται στον τουρισμό δεν παύουν όμως να υπάρχουν και εναλλακτικοί τρόποι ώστε να «ξυπνήσει» το νησί. Το σημαντικό που θα πρέπει να κάνει είναι να δώσει ώθηση στον χειμερινό τουρισμό, στην εγκατάσταση κάποιας σχολής ανώτερης ή ανώτατης εκπαίδευσης και τέλος στην ανάπτυξη της γεωργίας και κτηνοτροφίας.